Badanie nieniszczące (w skrócie NDT) służące do oceny właściwości fizycznych i mechanicznych połączenia spawanego bez uszkodzenia sprzętu.Do najczęściej spotykanych badań nieniszczących należą oględziny, badania płynów penetrujących, cząstek magnetycznych, badania radiograficzne (RX) i ultradźwiękowe (UT).
W niniejszym artykule dokonujemy przeglądu najczęściej spotykanych technik badań nieniszczących stosowanych do badania połączeń spawanych (np. rur spawanych, kształtek czy urządzeń ciśnieniowych).Badania nieniszczące nie niszczą badanego sprzętu;zamiast tego testy niszczące mogą uszkodzić produkt.
Kontrola wzrokowa jest najprostszym i najtańszym badaniem nieniszczącym, a wszystkie spoiny muszą być poddane tej podstawowej metodzie, przy użyciu gołego oka lub szkła powiększającego w celu potwierdzenia niedoskonałości.
Wszystkie powierzchnie, które mają być poddane oględzinom, muszą być dokładnie oczyszczone.Ta metoda służy tylko do wykrywania niedoskonałości powierzchni.
Jeśli zostaną znalezione, przeprowadzane są dodatkowe testy w celu ustalenia zakresu wady.
Nawet jeśli spoina ma być zbadana dokładniejszymi metodami kontroli, powinna zostać poddana podstawowym oględzinom, ze względu na ich niski koszt.
Ponadto, jeśli niedoskonałości zostaną wykryte wizualnie, można zintensyfikować dodatkowe badanie wokół tego obszaru zainteresowania.
Test nieniszczący na penetrację cieczy (lub penetrację) (LPE) stosuje się do metali uważanych za niemagnetyczne, takich jak austenityczno-chromowa stal nierdzewna.
Technika ta wymaga powierzchniowej aplikacji płynu penetrującego zawierającego barwnik.Ciecz ma czas na wsiąknięcie w wszelkie wady powierzchni, a nadmiar cieczy jest usuwany.Powierzchnię pozostawia się do wyschnięcia i sprawdza spoinę.Na wady wskazuje obecność barwnika, który jest widoczny gołym okiem.
Płynne penetranty to tanie testy wykrywające pęknięcia lub nienormalną porowatość na powierzchni sprzętu.
Badanie magnetyczno-proszkowe (MPE) jest metodą nieniszczącą stosowaną do wykrywania pęknięć powierzchni materiałów ferromagnetycznych, takich jak stal węglowa.
Niektóre stopy niskostopowe są magnetyczne, jednak stal nierdzewna austenityczno-chromowa jest bardzo słabo magnetyczna i dlatego jest wykluczona z tego typu badań;jest to poddawane badaniu penetracyjnemu barwnika, które zostanie omówione później.Metoda MPE jest bardzo przydatna do wykrywania drobnych pęknięć, które są niewidoczne gołym okiem.
W celu przeprowadzenia badania badana spoina jest najpierw silnie namagnesowana za pomocą elektromagnesu, a następnie na powierzchnię nakładane są drobne cząstki materiału magnetycznego, takiego jak żelazo lub magnetyczny tlenek żelaza.Proszek magnetyczny przyciąga krawędzie wszelkich pęknięć powierzchni, dzięki czemu są one widoczne gołym okiem.
Fale ultradźwiękowe (UT) o częstotliwości 500–5000 kHz są przesyłane jako wąska wiązka w kierunku celu.Po dotarciu do metalowej powierzchni z wadą fale odbijają się i wracają do odpowiedniego odbiornika.Czas potrzebny do powrotu echa jest miarą długości drogi pokonywanej przez fale.
Przy prawidłowym stosowaniu metoda ultradźwiękowa może zbliżyć się do dokładności radiografii.Zaletą badań ultradźwiękowych jest to, że sprzęt jest przenośny;dlatego UT jest przydatne, gdy spoina znajduje się w niewygodnym miejscu lub musi zostać sprawdzona na miejscu.
Badanie radiograficzne (RT) jest najbardziej użytecznym badaniem nieniszczącym, ponieważ wykrywa wady podpowierzchniowe niewidoczne gołym okiem.
Ta metoda pierwotnie wykorzystywała promieniowanie rentgenowskie, ale obecnie połączenia rur można badać za pomocą promieni gamma wytwarzanych przez przenośne izotopy promieniotwórcze.Wszystkie źródła promieniowania są potencjalnie niebezpieczne i należy unikać narażenia na nie przez dłuższy czas.Ochrona personelu jest często wymogiem dla techników wykonujących radiografię.
Folia jest umieszczana po jednej stronie spoiny, a po drugiej stronie spoina jest poddawana działaniu promieni rentgenowskich w kierunku folii.Gdy promienie rentgenowskie przechodzą przez spoinę, wszelkie niedoskonałości na powierzchni i przez spoinę są wykrywane przez ciemny cień na odsłoniętej folii.
Żadna niedoskonałość nie jest tak wyraźna dzięki jednolitemu odcieniowi.Analiza filmów radiograficznych wymaga dużego doświadczenia, a defekty, które można wykryć, to pęknięcia (powierzchniowe i podpowierzchniowe) oraz ubytki podpowierzchniowe spowodowane filmem tlenkowym;brak fuzji;uwięziony żużel, topnik lub materiał obcy;i kieszenie gazowe (porowatość).
Każdy radiogram musi być zapisany z numerem spoiny w celu określenia dokładnej lokalizacji spoiny, a także muszą być wymienione nazwiska radiologa i inspektora.Zdjęcia rentgenowskie są otwarte do interpretacji i istotne jest, aby personel wykorzystywany do tej czynności był odpowiednio wykwalifikowany.
Osoba kontaktowa: Ms. Florence Tang
Faks: 86-731-89853933
