wiadomości o firmie JAK DZIAŁA BADANIE ULTRADŹWIĘKOWE?

JAK DZIAŁA KONTROLA ULTRADŹWIĘKOWA PRACA?

Kontrola ultradźwiękowa zwykle obejmuje użycie przetwornika piezoelektrycznego, który jest zarówno nadajnikiem, jak i odbiornikiem ultradźwięków.Przetwornik musi być połączony z badanym przedmiotem, ponieważ ultradźwięki o stosowanej częstotliwości nie przenoszą się w powietrzu.Sprzężenie przetwornika z badanym obiektem można uzyskać na dwa główne sposoby: W przypadku metody kontroli stykowej stosuje się środek sprzęgający (olej, pasta do tapet itp.).Innym powszechnie stosowanym procesem jest test zanurzeniowy, w którym badany element lub materiał jest zanurzany w kąpieli wodnej, a ultradźwięki są przesyłane przez wodę do elementu.(Inhibitory korozji są zwykle dodawane do kąpieli wodnej w przypadku testów zanurzeniowych).

Część ultradźwięków jest odbijana z powrotem na powierzchniach styku, takich jak interfejs łączący ośrodek/materiał, ale w idealnym przypadku większość ultradźwięków powinna być przenoszona do materiału

/ stal pod kontrolą.Ultradźwięki odbijają się od tylnej powierzchni (tylnej ściany) badanego przedmiotu i od wszelkich płaskich nieciągłości, które mogą występować w stali.(Uwaga: aby móc wykryć jakiekolwiek nieciągłości obecne w stalowej osnowie, właściwości akustyczne nieciągłości muszą być inne niż właściwości stali wolnej od wad).

Przetwornik (jak opisano powyżej) składa się z kryształu piezoelektrycznego.Początkowo kryształ piezoelektryczny przekształca energię elektryczną w ultradźwięki, które są przekazywane do badanego przedmiotu.Ultradźwięki odbite z powrotem do kryształu są następnie przekształcane w energię elektryczną i ten sygnał jest wzmacniany, a następnie monitorowany na kineskopze lub ekranie wyświetlacza cyfrowego.Podstawę czasu można skalibrować, dostarczając informacji o lokalizacji uszkodzeń w stosunku do ich położenia pomiędzy przednią i tylną ścianą badanego przedmiotu.Również za pomocą współczynnika odbicia względnego (przy znanych ustawieniach wzmocnienia i długości drogi wiązki) można określić wielkość występujących nieciągłości.Doświadczony technik ultradźwiękowy może dokładnie odwzorować lokalizację, rozmiar i kształt nieciągłości, które mogą występować.W oparciu o lokalizację, rozmiar, kształt / geometrię nieciągłości można ją następnie sklasyfikować jako wadę

Czasami stosuje się analogię, aby pomóc opisać metodę badania ultradźwiękowego.Wyobraź sobie, że znajdujesz się w zaciemnionym pokoju, a światło latarki wytwarzające rozbieżną wiązkę światła może świecić na kartce papieru formatu A4.Tam, gdzie kartka papieru jest skierowana pod kątem prostym do rozchodzącej się wiązki światła, więcej energii świetlnej jest odbijane do tyłu.Z drugiej strony, jeśli kartka papieru zostanie umieszczona w wiązce światła i umieszczona równolegle do rozbieżnej wiązki światła (tj. krawędzią skierowaną), to bardzo mało światła zostanie odbite do tyłu.Podobne zasady mają zastosowanie do badań ultradźwiękowych, w których stosuje się rozbieżną wiązkę ultradźwięków i można wykryć nieciągłości, które pojawiają się pod kątem prostym do wiązki ultradźwiękowej (zakładając, że zastosowanie ma wystarczająco duży współczynnik odbicia), podczas gdy te, które występują w płaszczyźnie równoległej do wiązki ultradźwiękowej są bardzo trudne lub niemożliwe do wykrycia.

Dlatego metody skanowania mogą wiązać się z wykorzystaniem sond o fali normalnej i/lub ścinającej.Normalna sonda „0°” zasadniczo kieruje ultradźwięki na badany element prostopadle do powierzchni (tj. pod kątem prostym do powierzchni).Z drugiej strony sonda fali ścinającej kieruje ultradźwięki do elementu pod kątem.Typowe kąty mogą mieścić się w zakresie od 30° do około 60°.Ultradźwięki mogą ulegać dyfrakcji i zakrzywieniu, gdy przemieszczają się między materiałami o różnym tłumieniu akustycznym (jest to podobne do światła przechodzącego przez pryzmat).Również ultradźwięki zmieniają prędkość w zależności od materiału, przez który się przemieszczają.Technik zajmujący się ultradźwiękami może zastosować wzór V=fl, gdzie V=prędkość, f=częstotliwość i l=długość fali.Sondy ultradźwiękowe są zazwyczaj identyfikowane za pomocą następujących podstawowych informacji: częstotliwość (MHz), średnica i kąt.Należy pamiętać, że powyższe informacje nie mają być wyczerpujące, a raczej stanowią wprowadzenie do niektórych głównych zasad metody badania ultradźwiękowego.

5.1DLACZEGO BADANIE ULTRADŹWIĘKOWE JEST AN WYDANIE?

Wszystkie wyroby ze stali walcowanej i kutej zawierają mikroskopijne nieciągłości, takie jak wtrącenia niemetaliczne.Mogą również występować nieciągłości objętościowe, takie jak puste przestrzenie lub wgłębienia, wynikające ze skurczu lub porowatości gazu.Ponadto mogą występować nieciągłości lub wady powierzchni, takie jak pęknięcia lub szwy, będące pozostałością po obróbce na gorąco kęsów lub powstałe podczas obróbki cieplnej.

Pytanie brzmi: kiedy nieciągłość staje się wadą?Należy wziąć pod uwagę rozmiar i kształt nieciągłości, częstotliwość występowania, rozmieszczenie i lokalizację.Odrzucenie lub akceptacja nieciągłości zależy również od zastosowania elementu.Utrata efektywnego przekroju z powodu obecności jakiejkolwiek nieciągłości, utrata wytrzymałości z powodu zmęczenia materiału oraz konsekwencje nagłego uderzenia to wszystkie istotne kwestie.

Badanie ultradźwiękowe jest nieniszczącą metodą badawczą służącą do lokalizacji nieciągłości objętościowych oraz określenia ich wielkości, geometrii i częstości występowania.₈₅